Enkele raadgevingen voor paddenstoelplukkers
1. Het identificeren van paddenstoelen met behulp van een boek, met een foto, zonder voorafgaande basiskennis, is uitermate gevaarlijk. Enkel door een zeer grondige kennis van de specifieke kenmerken kan men de paddenstoelen onderscheiden. De beste manier om dat te leren is deelnemen aan aktiviteiten van de mycologische kring van uw streek.
2. Een paddenstoel heeft verschillende groeistadia. Deze kunnen tot verwarring leiden bij de identificatie.
3. Enkele giftige soorten in een mand eetbare paddenstoelen kunnen tot zware intoxicaties leiden. Iedere paddenstoel moet stuk voor stuk geïdentificeerd worden.
4. Pluk enkel jonge paddenstoelen in goede staat. Vermijd rotte, doorweekte of bevroren exemplaren.
5. Een plastic zak is zeker af te raden om paddenstoelen te verzamelen. Gebruik bij voorkeur een rieten mand of een recipiënt die luchtdoorlatend is. De houdbaarheid van paddenstoelen is zeer beperkt. Zij zijn sterk onderhevig aan besmetting door bacteriën.
6. Snij de steel niet af, maar verwijder ze geheel, met een draaiende beweging uit de bodem, zonder het mycelium te beschadigen. U kan ze later ter identificatie voorleggen aan competente mycologen.
7. Bewaar paddenstoelen thuis op een koele en goed verluchte plaats. Vermijd opstapelen. Paddenstoelen zijn slechts beperkt houdbaar.
8. Reinig paddenstoelen goed alvorens ze te bereiden. Verwijder eventueel de hoedhuid en het onderste deel van de steel. Verwijder de steel in zijn geheel indien deze taai of vezelig is.
9. Paddenstoelen zijn vaak moeilijk verteerbaar. Men snijdt ze best in fijne schijfjes. De baktijd bedraagt een kwartier tot 30 minuten (voor soorten die niet rauw mogen gegeten worden). Eet nooit grote hoeveelheden, kauw goed. Opgelet : sommige soorten zijn slechts eetbaar indien gekookt. Hiertoe behoren o.a. de Amanita rubescens en Morchella soorten.
10. Alle soorten paddenstoelen vervullen hun rol in de natuur. Indien u eetbare paddenstoelen plukt, respecteer ook de giftige soorten.
Enkele foutieve begrippen
• “Jonge paddenstoelen zijn steeds eetbaar” FOUT ! Een jong exemplaar van een Amanita phalloides bevat de dodelijke toxine, zo kenmerkend voor deze soorten
• “Witte paddenstoelen zijn nooit giftig” FOUT ! Er bestaat geen verband tussen giftigheid en kleur van de paddenstoel. De uiterst giftige Amanita phalloides kan een witte kleur hebben. Meerdere giftige Clitocyben zijn wit.
• “Giftige paddenstoelen hebben een onaangename geur, en zien er niet echt smakelijk uit” FOUT ! De Amanita phalloides zou een lekkere smaak hebben
• “Een paddenstoel is wellicht eetbaar, als slakken en wormen ervan eten” FOUT ! De Amanita phalloides wordt vaak aangetast door slakken en kleine bosdieren
• “De toxine van een paddenstoel worden onschadelijk gemaakt door het koken” FOUT ! De toxine van de Amanita phalloides zijn weerstandig aan het koken, of het drogen, of het invriezen, ze blijven dodelijk!
• “Er zal wel geen risico bestaan voor een vergiftiging, als men zich beperkt tot één exemplaar van een onbekende soort” FOUT ! Een enkel exemplaar van Amanita phalloides kan tot uiterst ernstige intoxicaties leiden.
Wat bij problemen
Indien u ooit een paddenstoelintoxicatie mocht vermoeden, raadpleeg onmiddellijk een arts of Antigifcentrum. Om de ernst van de intoxicatie te evalueren zal de arts u een aantal nauwkeurige vragen stellen.
1. Welke paddenstoelen dacht u te plukken?
2. Waar hebt u deze geplukt (bos of weide)?
3. Hoeveel tijd is er tussen het plukken en de maaltijd verlopen?
4. Hoe werden de paddenstoelen klaargemaakt?
5. Zijn er nog resten (rauw, gebakken, eventueel restafval)?
6. Welke ziekteverschijnselen zijn opgetreden?
7. Welke is de tijdspanne die verlopen is tussen de paddenstoelmaaltijd en het optreden van
de eerste ziekteverschijnselen?
8. Zijn alle personen die de maaltijd genuttigd hebben ziek?
9. Werd er alcohol gedronken tijdens de maaltijd? Welke andere voedingsmiddelen werden genuttigd?
Als een identificatie nodig is bij een ongeval kan een Antigifcentrum of arts beroep doen op een netwerk van vrijwillige mycologen (paddenstoelexperts).
Conclusie: Ga dus nooit zonder kennis, zelf paddenstoelen plukken of bereiden, ook al denk je dat je het wel weet, laat het dan toch controleren door een paddenstoelenkenner.
Respecteer ten alle tijden de Natuur!
Op de volgende bladzijden staan de meeste giftige soorten Paddenstoelen die in Nederland voorkomen. Duidelijke omschrijvingen met foto’s.
De Carbolchampignon (Agaricus xanthoderma), wordt
soms verward met de weidechampignon. Door het eten
van deze paddenstoel, kunnen maagdarmstoornissen
optreden.
Incubatietijd
De tijdspanne tussen het nuttigen van de paddenstoel en het optreden van de ziekteverschijnselen is kort. Deze bedraagt 15 minuten tot een tweetal uur.
Ziekteverschijnselen
De carbolchampignon geeft beperkte maag-darmklachten; misselijkheid, braken, diarree, buikpijn. Deze symptomen treden een kwartier tot 2 uur na de maaltijd op. Zij stellen weinig problemen voor een volwassene in goede gezondheid. Dit geheel van klachten wordt
beschreven als ” gastro-intestinale irritatie syndroom” of “resinoïd syndroom”.
Behandeling
De behandeling is symptomatisch. Herstel van vochtverlies en ionenverlies. Hospitalisatie is
soms noodzakelijk bij jonge kinderen of oudere mensen.
Evolutie
De digestieve klachten verdwijnen binnen de 24 tot 48 uur. Volledig herstel is de regel.
De vliegenzwam (Amanita muscaria) is gemakkelijk
herkenbaar. Soms wordt deze zwam bewust gebruikt
omwille van zijn hallucinogene eigenschappen. De
vliegenzwam kan een intoxicatie veroorzaken waar vooral
neuro- psychische symptomen op de voorgrond treden. Dit
geheel van klachten staat bekend als “myco-atropine
syndroom” of “pantherina-syndroom”, genaamd naar de
Amanita pantherina, die gelijkaardige symptomen geeft.
Incubatietijd
De tijdspanne tussen de inname en het begin van de ziekteverschijnselen bedraagt 30 minuten tot 3 uren.
Toxine
Iboteenzuur
Ziekteverschijnselen
De intoxicatie verloopt in twee fasen
Excitatiefase: Gedurende een eerste periode vertoont de patiënt vooral gedragsstoornissen, euforie of woede, agitatie, verwardheid, delirium, hallucinaties.
Fase van diepe slaap: Deze volgt op de excitatiefase. Bij ernstige intoxicaties kan een comateuze toestand optreden.
Beperkte digestieve stoornissen, zoals misselijkheid, braken en diarree kunnen eveneens aanwezig zijn.
Behandeling
De behandeling is symptomatisch. Er bestaat geen antidotum.
Evolutie
Herstel binnen de 12 tot 24 uur.
De panteramaniet (Amanita pantherina) leidt tot een
intoxicatie waar neuropsychische symptomen op de
voorgrond treden. Dit toxisch ziektebeeld draagt de naam :
pantherina-syndroom. De panteramaniet is veel giftiger dan
de Vliegenzwam. Beiden geven aanleiding tot een
gelijkaardig ziektebeeld maar de panteramaniet kan
convulsies (stuipen) veroorzaken.
De panteramaniet kan verward worden met twee andere
eetbare amanita soorten : parelamaniet (Amanita
rubescens) en grauwe amaniet (amanita spissa of excelsa).
Incubatietijd
De tijdspanne tussen de inname en het optreden van de eerste ziekteverschijnselen bedraagt 30 minuten tot een drietal uur.
Toxine
Vooral iboteenzuur.
Ziekteverschijnselen
De intoxicatie verloopt in twee fasen.
Excitatiefase: Gedurende een eerste periode vertoont de patiënt vooral gedragsstoornissen, euforie of woede, agitatie, verwardheid, delirium, hallucinaties.
Fase van diepe slaap: Deze volgt na de excitatiefase. Bij ernstige intoxicaties kan een comateuze toestand optreden.
Beperkte digestieve symptomen zoals misselijkheid, braken, diarree kunnen eveneens optreden.
Behandeling
De behandeling is symptomatisch. Er bestaat geen antidota.
Evolutie
Meestal herstelt de patiënt binnen de 12 tot 24 uur. Soms verloopt de evolutie minder gunstig, en kan de patiënt overlijden als gevolg van de convulsies.
De groene knolamaniet (Amanita phalloides) is verantwoordelijk voor het merendeel van de dodelijke ongevallen. Eén enkel
exemplaar kan leiden tot een uiterst ernstige vergiftiging.
Tijdens de verschillende groeistadia kan de groene
knolamaniet verward worden met eetbare paddenstoelen.
Zo kunnen de jonge exemplaren, in eivorm, verward worden
met een Lycoperdon (stuifzwam). De witte exemplaren
worden soms verward met eetbare witte paddenstoelen
zoals o.a. de gladde boskampernoelje (Agaricus silvicola) en
de duifzwam (Tricholoma columbetta).. Een onervaren
paddenstoelplukker kan de groene vorm verwarren met
russula of met groene tricholamasoorten. De Amanita virosa
(kleverige knolamaniet) en de Amanita verna
(voorjaarsamaniet) hebben dezelfde toxiciteit als de Amanita
phalloides.
Incubatietijd
De tijdspanne tussen de inname en het optreden van de eerste ziekteverschijnselen is lang.
Gemiddeld een 12-tal uur. Deze incubatieperiode bedraagt soms tot 48 uur.
Toxine
De amatoxines (alfa en beta amanitines) zijn verantwoordelijk voor de leveraantasting.
Ziekteverschijnselen
De intoxicatie verloopt in 3 fasen.
Fase van agressie : De eerste tekens zijn deze van een gastro-enteritis met braken en overvloedige diarree. Dit leidt tot uitdrogingsverschijnselen.
Fase van schijnbaar herstel: De maagdarmstoornissen lijken minder ernstig te worden. Maar bij bloedafname, worden de eerste tekens van leveraantasting vastgesteld. Hepato-renale fase: Door aantasting van de lever treden er bloedingstoornissen op. De verhoogde concentratie van ammoniak in het bloed leidt tot verwardheid en coma (hepatische
encefalopathie). De nieren worden eveneens beschadigd.
Behandeling
Hospitalisatie op intensieve zorgen is noodzakelijk. De behandeling is grotendeels symptomatisch. Echte antidota bestaan niet. Levertransplantatie is soms noodzakelijk.
Evolutie
Ongeveer 17 % van deze intoxicaties kent een fatale afloop. De prognose werd beter door de medische vooruitgang inzake reanimatie. De intoxicatie met Amanita phalloides blijft uiterst ernstig.
De satansboleet (Boletus satanas) met zijn eerder
verontrustende naam, veroorzaakt enkel een banale
gastro-enteritis. De satansboleet is weinig verspreid.
Ongevallen zijn zeldzaam.
Incubatietijd
De tijdspanne tussen de inname en de eerste ziekteverschijnselen is kort. Hij bedraagt minder dan 2 uur.
Ziekteverschijnselen
De satansboleet geeft aanleiding tot beperkte, weinig ernstige digestieve stoornissen. Dit geheel van symptomen wordt beschreven als “het resinoïd syndroom”. Een kwartier tot een tweetal uur na de maaltijd kunnen misselijkheid, braken, diarree en buikkrampen optreden.
Deze klachten worden doorgaans goed verdragen door een volwassene in goede gezondheid.
Behandeling
De behandeling is symptomatisch. Herstel van vochtverlies en ionenverlies. Kleine kinderen en bejaarde personen moeten soms gehospitaliseerd worden wegens uitdrogingsverschijnselen.
Evolutie
Herstel is de regel. De maag-darmklachten verdwijnen binnen de 24 tot 48 uur.
Witte trechterzwammen zoals de giftige weidetrechterzwam
(Clitocybe rivulosa), de kleine bostrechterzwam (Clitocybe
candicans), de grote bostrechterzwam (Clitocybe
phyllophila)… bevatten muscarine en worden soms verward
met de grote molenaar (Clitopilus prunulus).
Incubatietijd
De tijdspanne tussen de inname en het optreden van de eerste ziekteverschijnselen is zeer
kort. Deze bedraagt enkele minuten tot een tweetal uur.
Toxine
De muscarine is verantwoordelijk voor de intoxicatie. Deze molecule is nauw verwant met acetylcholine. Per 100 gram kunnen deze paddenstoelen 10 tot 50 milligram muscarine
bevatten. De dodelijke dosis voor een volwassene wordt geschat op 180 milligram muscarine.
Ziekteverschijnselen
De eerste symptomen treden zeer snel op. Zij worden het “muscarine syndroom” genoemd. De kenmerken van deze intoxicatie zijn tranende ogen, lopende neus, overvloedig zweten, speekselvloed, ademhalingsmoeilijkheden door de overvloedige vochtsecreties in de longen. Het hartritme kan vertragen en een daling van de bloeddruk kan optreden evenals braken en diarree.
Behandeling
Toedienen van atropine kan nodig zijn.
Evolutie
De intoxicatie is van korte duur. Binnen de 24 uur treedt herstel op.
De grote kale inktzwam (Coprinus atramentarius) is
eetbaar. Maar bij inname van alcohol treden
onaangename ziekteverschijnselen op.
Incubatietijd
De ziekteverschijnselen treden vrijwel onmiddellijk op na het nuttigen van alcohol.
Toxine
De stofwisseling (afbraak) van alcohol in het lichaam wordt gestoord. Het toxine hiervoor verantwoordelijk is het coprine. Coprine wordt omgevormd tot aminocyclopropanol. Dit laatste geeft een inhibitie (blokkering) van het enzyme acetaldehyde-dehydrogenase. Dit leidt tot een
opstapeling van acetaldehyde in de bloedsomloop. Acetaldehyde is verantwoordelijk voor de klachten.
Ziekteverschijnselen
Deze zijn: hoofdpijn, duizeligheid, roodheid van hals en aangezicht, daling van de bloeddruk, braken en overvloedig zweten. Dit wordt het “antabuse-effect” genoemd. Deze overgevoeligheid voor alcohol blijft tot 72 uur na de inname van Coprinus atramentarius aanwezig.
Behandeling
De behandeling is symptomatisch. Rust is vaak voldoende. Soms moet er een behandeling voor de bloeddrukval ingesteld worden.
Evolutie
De stoornissen verdwijnen na enkele uren. Let op! Vermijd alcohol gedurende 72 uur na het eten van inktzwammen.
Gordijnzwammen
Deze familie (Cortinaria) telt talrijke soorten waarvan de
determinatie zeer moeilijk is. Vermijd cortinaria met een
rode, paarse of oranje kleur. Sommige cortinaria zoals de
Cortinarius orellanus of Cortinarius speciosissimus zijn zeer
giftig. In Polen werden in de jaren 50 een groot aantal
nierinsufficiënties gerapporteerd te wijten aan de Cortinarius
orellanus.
Incubatietijd
De incubatieperiode is zeer lang. De eerste symptomen van nierinsufficiëntie treden op 8 tot 10 dagen na de inname. Dit maakt de diagnose van een intoxicatie zeer moeilijk.
Toxine
Orellanine is het verantwoordelijk toxine. Dit toxine moet eerst gemetaboliseerd worden om actief te worden.
Ziekteverschijnselen
Het ziekteverloop kan beginnen met maag-darmstoornissen. Deze treden op 24 tot 36 uur na
de maaltijd. De klachten kunnen beperkt zijn en de arts ontgaan.
Het “orellanus syndroom” treedt op 2 tot 20 dagen na de inname. Enorme dorst,
monddroogte, braken, buikpijn, pijn in de lenden, verminderde productie van urine (oligurie
en anurie) treden op. Uiteindelijk wordt de nier zwaar beschadigd (tubulo-interstitiële nefritis).
Behandeling
De behandeling is symptomatisch. De nierinsufficiëntie wordt behandeld met hemodialyse.
Evolutie
Een traag herstel treedt op bij 50 tot 70 % van de patiënten. In een aantal gevallen is de
beschadiging van de nier onherstelbaar en moet de patiënt chronisch met dialyse behandeld
worden.
De giftige satijnzwam
Er kan verwarring optreden tussen de nevelzwam
(Clitocybe nebularis) en giftige satijnzwam (Entoloma
sinuatum). Entoloma Lividum
Incubatietijd
De tijdspanne tussen de inname en de eerste ziekteverschijnselen bedraagt tussen de 3 en 8 uur.
Toxine
De verantwoordelijke toxines zijn slecht gekend.
Ziekteverschijnselen
De Entoloma sinuatum is verantwoordelijk voor een ernstig “resinoïd syndroom”. De intoxicatie begint met misselijkheid, braken en belangrijke diarree. Soms treden er uitdrogingsverschijnselen op. De maag-darmklachten gaan tevens gepaard met stoornissen
van de levertesten. De leveraantasting blijft beperkt.
Behandeling
De behandeling is symptomatisch. Soms is hospitalisatie nodig wegens belangrijke uitdrogingsverschijnselen, en voor het opvolgen van de levertesten. OPMERKING: De intoxicatie met Entoloma sinuatum kent een gelijklopend begin als deze met de Amanita phalloides. Differentieeldiagnose is moeilijk bij afwezigheid van paddenstoelresten. De afloop van een Amanita phalloides intoxicatie kan dodelijk zijn. Deze met een Entoloma sinuatum leidt tot herstel.
Evolutie
Herstel treedt meestal op na 5 tot 6 dagen.
De dennenbundelzwam (Galerina marginata) bevat
amanitines. Zij heeft eenzelfde toxiciteit als de dodelijke
Amanita phalloides. De intoxicatie verloopt analoog
(toxische hepatitis). De dennenbundelzwam wordt soms
verward met het stobbenzwammetje (Kühneromyces
mutabilis) of met de gewone zwavelkop (Hypholoma
fasciculare).Agaricus xanthoderma
Incubatietijd
De tijdspanne tussen de inname en het optreden van de eerste ziekteverschijnselen is lang. Deze bedraagt gemiddeld een 12-tal uur. Uitzonderlijk kan deze 48 uur bedragen.
Toxine
De amatoxines (alfa en beta amanitines) zijn verantwoordelijk voor de leveraantasting.
Ziekteverschijnselen
De intoxicatie verloopt in 3 fasen.
Fase van agressie : de eerste tekens zijn deze van een gastro-enteritis met braken en overvloedige diarree. Dit leidt tot uitdrogingsverschijnselen.
Fase van schijnbaar herstel: de maag-darmstoornissen lijken minder ernstig te worden. Maar bij bloedafname, worden de eerste tekens van leveraantasting vastgesteld.
Hepato-renale fase: door aantasting van de lever treden er bloedingsstoornissen op. De verhoogde concentratie van ammoniak in het bloed leidt tot verwardheid en coma (hepatische
encefalopathie). De nieren worden eveneens beschadigd.
Behandeling
Hospitalisatie op intensieve zorgen is noodzakelijk. De behandeling is grotendeels symptomatisch. Echte antidota bestaan niet. Levertransplantatie is soms noodzakelijk.
Evolutie
Een aantal van deze intoxicaties kent een fatale afloop, net zoals bij Amanita phalloides.
Voorjaarskluifzwam
Slechts vanaf de jaren 60 werd de Gyromitra
esculenta tot de giftige soorten gerekend.
Incubatietijd
De tijdspanne tussen de inname en het optreden van de eerste ziekteverschijnselen bedraagt 6 tot 12 uur.
Toxine
Het toxine is het gyromitrine. Deze wordt echter grotendeels onschadelijk gemaakt door koken of drogen. Het gyromitrine wordt in het organisme omgevormd tot monomethylhydrazine. Dit laatste is toxisch voor de lever en het zenuwstelsel. Monomethylhydrazine maakt vitamine B6 inactief.
Ziekteverschijnselen
De gevoeligheid voor deze toxine varieert van persoon tot persoon.
Eerste fase : belangrijke digestieve stoornissen zoals misselijkheid, braken, buikkrampen en diarree, kunnen 6 tot 12 uur na de maaltijd optreden. Deze gaan gepaard met hevige hoofdpijn, koorts en ernstige vermoeidheid. Soms treden er uitdrogingsverschijnselen op.
Vaak treedt er herstel op na een paar dagen.
Tweede fase : bij zeer ernstige intoxicatie treden er 36 tot 48 uur na de inname, leveraantasting en neurologische stoornissen op. Deze neurologische stoornissen kunnen sufheid, slaperigheid, beven, delirium of zelfs convulsies zijn. Hemolyse (afbraak van de rode
bloedcellen) en nierinsufficiëntie kunnen eveneens aanwezig zijn.
Behandeling
De behandeling is symptomatisch. Vitamine B6 (pyridoxine) wordt toegediend. Deze zou een
gunstig effect hebben op de convulsies.
Evolutie
10 % van de gevallen kent een fatale afloop wegens de leverstoornissen.
Vezelkoppen
Talrijke vezelkoppen (Inocybes) zoals de spleetvezelkop
(Inocybe rimosa (of fastigiata)), de satijnvezelkop (Inocybe
geophylla), Inocybe erubescens (of patouillardii), de blonde
vezelkop (Inocybe sindonia (of eutheles)), … bevatten
muscarine. Zij kunnen dus tot een intoxicatie leiden zoals
deze met witte trechterzwammen. Dit ziektebeeld wordt
“muscarine syndroom” genoemd.
Inocybe geophylla
Incubatietijd
De tijdspanne tussen de inname en het optreden van de eerste ziekteverschijnselen is zeer kort. Deze bedraagt enkele minuten tot een tweetal uur.
Toxine
Het muscarine is verantwoordelijk voor de intoxicatie. Deze molecule is nauw verwant met acetylcholine.
Ziekteverschijnselen
De eerste symptomen treden zeer snel op. Zij worden het “muscarine syndroom” genoemd. De kenmerken van deze intoxicatie zijn tranende ogen, lopende neus, overvloedig zweten, speekselvloed, ademhalingsmoeilijkheden door de overvloedige vochtsecreties in de longen. Het hartritme kan vertragen en een daling van de bloeddruk kan optreden, evenals braken en diarree.
Behandeling
Toedienen van atropine kan nodig zijn.
Evolutie
De intoxicatie is van korte duur. Binnen de 24 uur treedt herstel op.
Parasolzwammen
Deze kleine, zeer toxische parasolzwammen (Lepiota) zoals
de gegordelde parasolzwam (Lepiota brunneoincarnata),
Lepiota helveola, de vaalroze parasolzwam (Lepiota
subincarnata)… bevatten amanitine. Zij veroorzaken
eenzelfde ziektebeeld als de Amanita phalloides.
Parasolzwammen kleiner dan 10 cm moeten als giftig of
verdacht beschouwd worden.
Incubatietijd
De tijdspanne tussen de inname en het optreden van de eerste ziekteverschijnselen is lang.
Deze bedraagt gemiddeld een 12-tal uur. Uitzonderlijk kan deze 48 uur bedragen.
Toxine
De amatoxines (alfa en beta amanitines) zijn verantwoordelijk voor de leveraantasting.
Ziekteverschijnselen
De intoxicatie verloopt in 3 fasen:
Fase van agressie : de eerste tekens zijn deze van een gastro-enteritis met braken en overvloedige diarree. Dit leidt tot uitdrogingsverschijnselen.
Fase van schijnbaar herstel: de maag-darmstoornissen lijken minder ernstig te worden. Maar bij bloedafname, worden de eerste tekens van leveraantasting vastgesteld. Hepato-renale fase: door aantasting van de lever treden er bloedingsstoornissen op. De verhoogde concentratie van ammoniak in het bloed leidt tot verwardheid en coma (hepatische
encefalopathie). De nieren worden eveneens beschadigd.
Behandeling
Hospitalisatie op intensieve zorgen is noodzakelijk. De behandeling is grotendeels symptomatisch. Echte antidota bestaan niet. Levertransplantatie is soms noodzakelijk.
Evolutie
Een aantal van deze intoxicaties kent een fatale afloop, net zoals bij Amanita phalloides.
De Gewone krulzoom
Vermijd de gewone krulzoom (Paxillus involutus). Ooit werd
hij als eetbaar beschouwd, maar bij sommige personen
veroorzaakt hij een zeer ernstige allergische reactie. Er
treedt een hemolyse (afbraak van de rode bloedcellen) op
met nieraantasting. Het mechanisme van deze intoxicatie is
nog niet achterhaald.
Incubatietijd
De tijdspanne tussen de inname en de eerste ziekteverschijnselen is kort. Deze bedraagt 1 tot 2 uur.
Toxine
Het mechanisme van deze schijnbaar allergische reactie is nog niet achterhaald.
Ziekteverschijnselen
Sommige personen worden tijdens een eerste fase gesensibiliseerd na een maaltijd met Paxillus involutus. Bij latere inname kan de allergische reactie optreden. De symptomen zijn : digestieve stoornissen (misselijkheid, braken, diarree,en buikkrampen) die een paar uur na de maaltijd optreden, shocktoestand, coagulatiestoornissen, hemolyse
(afbraak van de rode bloedcellen) en nieraantasting.
Behandeling
Hospitalisatie is noodzakelijk. De behandeling is symptomatisch. Hemodialyse en transfusie kunnen noodzakelijk zijn.
Evolutie
Er werden overlijdens gerapporteerd.
Kaalkopjes
De kaalkopjes (Psilocybes) zoals het puntig kaalkopje
(Psilocybe semilanceata) en het blauwwordend kaalkopje
(Psilocybe cyanescens) worden geplukt omwille van hun
hallucinogene eigenschappen.
Incubatietijd
De eerste symptomen treden reeds een 10-tal minuten na de inname op.
Toxine
Het verantwoordelijk toxine is het psilocybine.
Ziekteverschijnselen
Dit ziektebeeld wordt gekenmerkt door neuro-psychische tekens. De verbruiker wordt ijl, lacherig, voelt een drang tot praten (logorrhee), is verward en heeft visuele hallucinaties.
Soms ontstaat een paniekreactie, agitatie of intense angst. Medische tussenkomst is dan vereist. Deze intoxicatie gaat gepaard met verwijden van pupillen, droge mond, en een sneller hartritme.
Behandeling
De behandeling is symptomatisch.
Evolutie
De intoxicatie is beperkt in duur. De symptomen verdwijnen binnen de paar uur. Hoofdpijn en vermoeidheid kunnen optreden.
Johan Drenth's Blog 